"Despois dun tempo de silencios voltei trala morte e deille ás de bolboreta á noite que me tiña engaiolados os beizos." (14/1/1976-1/6/2007)
jueves, 29 de noviembre de 2012
miércoles, 28 de noviembre de 2012
lunes, 26 de noviembre de 2012
martes, 20 de noviembre de 2012
miércoles, 14 de noviembre de 2012
martes, 13 de noviembre de 2012
lunes, 12 de noviembre de 2012
domingo, 11 de noviembre de 2012
miércoles, 7 de noviembre de 2012
martes, 6 de noviembre de 2012
I POETRYSLAMVIGO
POETRY SLAM VIGO
Descrición
¡¡¡¡Sexan benvidos ao primeiro Slam Poetry Vigo!!!!
O Slam é un torneo de “poetas” no que estes amosan os seus versos en épicos recitados baixo a atenta ollada dun xurado formado por 5 persoas seleccionado ao chou entre o público.
A puntuación será de 0 a 10 con decimais. Desbótanse a puntuación máis alta e a máis baixa. En caso de empate decide o aplauso do público.
A puntuación será de 0 a 10 con decimais. Desbótanse a puntuación máis alta e a máis baixa. En caso de empate decide o aplauso do público.
O formato do torneo esta inspirado no boxeo. Faise por roldas onde cada “poeta” ten tres minutos para ler o seu poema. Os “poetas” non se enfrontan directamente nin se responden o un ao outro.
Recitan as súas poesías e os tres que reciben as mellores notas do público, pasan á segunda rolda.
Recitan as súas poesías e os tres que reciben as mellores notas do público, pasan á segunda rolda.
O Slam é un tipo de recital que envolve ao público e abre o micrófono a calquera persoa que escriba poesía, isto fai que este formato sexa máis dinámico e entretido que os recitais tradicionais.
Preparados para subir ao escenario?
Queredes unirvos ó novo movemento?
Como?
Sacade os vosos escritos do caixón e comezade xa!!
3,2,1 … SLAM!!!!
Regras:
- O límite de participantes é de 8.
-podes recitar calquera texto en calquera idioma, sempre que sexa teu e non dure máis de 3 minutos.
A táboa de penalización por tempo é a seguinte:
3:00 – 3:10 0 puntos
3:10 - 3:20 1 punto
3:20 - 3:30 2 puntos
3:30 – 3:40 3 puntos
3:40 en adiante. Eliminado
- A temática é libre.
-non podes usar música, disfraces, ou accesorios. Só son válidos os límites de cada corpo.
-é tan importante o texto como o bo recitado. De feito, o único importante é conquistar ao público.
-non é imprescindible saber o texto de memoria.
-por votación do xurado decídense 3 finalistas que volven recitar un texto diferente aos anteriores.
-destes 3 finalistas, sempre por votación do xurado, sae o gañador.
-o gañador, pode, se quere, volver recitar tras resultar vencedor.
Calquera persoa está invitada a participar, ou acudir como público.
É agora ou nunca!
Interesados poderán apuntarse enviando un correo ao seguinte enderezo:
poetryslamvigo@gmail.com
sábado, 3 de noviembre de 2012
viernes, 2 de noviembre de 2012
Máscaras na realidade
Levo dous días
bloqueado, e iso produce en min unha terrible sensación de desacougo. Teño
varios proxectos nos ollos, pero nestes días estiven centrado nun deles case
dun xeito exclusivo. Poñerse na pel e na mente dun ser oposto ao que un é, non
resulta unha tarefa doada…
Quizais por iso,
hoxe deixei de camiñar polo aire e centreime en temas non literarios.
Non podo evitar
pousar a miña ollada crítica sobre a realidade, esa realidade que tento
modificar teimosamente a través das miñas palabras e as miñas accións.
O primeiro que
fixen foi abandonar un grupo do facebook, que se ben ten un nome suxestivo, non é máis que
unha plataforma para o ego de algunhas persoas que loitan por un sitio nun
parnaso que nin entendo, nin me interesa. Coñecelas e ver a imaxe que proxectan
é difícil de dixerir.
Que, no pasado,
utilizasen un tema tan sensible como o maltrato como unha ferramenta para facer un dano premeditado é repulsivo.
Logo, comprobar a inclusión de textos nalgún libro sobre as mulleres e súa
loita fai que se remova o estómago.
Máscaras….
Logo preparo a
documentación para levar aos tribunais a un individuo que emprega unha
enfermidade como o cancro para pedirlle diñeiro ao club de baloncesto co que eu
colaboro dende fai 12 anos. Diñeiro que non ten pensando devolver e que, polo
que me contaron, morreu afogado nas mesas de xogo.
Cústame dixerir
isto, sobre todo despois de darlle a oportunidade de cambiar a súa conduta.
Pregunto en
diversos sitios, cousas de ter amig@s, e todas as historias constrúen un mesmo personaxe
no que a mentira, o engano e a estafa son un selo de identidade inequívoca.
Choro entón, no meu silencio,
por unha amiga enganada por un primeiro amor. Sei do seu erro e sei que non podo
facer nada. Seica o tempo daralle unha lección, que agardo non deixe cicatrices
moi profundas.
Máscaras…
Lembro unha conversa na rúa de Príncipe cunha rapaza, Ana, que me explica a labor que veñen realizando en zonas de conflicto.
http://www.acnur.org/t3/
Quero pensar que inda quedan persoas de luz no medio de tanta miseria humana.
Conversamos e coméntolle que podo espallar a súa páxina no meu blog. Explícolle a miña situación, sorrimos, dámonos un bico e finalmente perdo os meus pasos entre a choiva que loitaba por nacer...
Conversamos e coméntolle que podo espallar a súa páxina no meu blog. Explícolle a miña situación, sorrimos, dámonos un bico e finalmente perdo os meus pasos entre a choiva que loitaba por nacer...
Penso neste texto
mentres camiño por un centro comercial coa miña filla agarrada da man. Non podo
evitar ollala e dubidar se, en realidade, lle estou ensinando a vivir neste
mundo de máscaras que confunde a bondade coa estupidez.
Pérdome no seu sorriso e comezo a soñar de novo...
Suscribirse a:
Entradas (Atom)