Agardabamos

Agardaba a luz nacer

baixo aquel carballo tristeiro...

agardaba o vento mareiro
a quentura do sal na pel...

agardaban os meus ollos o tacto dos teus
nun instante asolado pola negrura dunha noite apiques de esmorecer…


eramos dúas cunchas que agardaban, húmidas,
o derradeiro amencer,
un xunto o outro
sen saber que dizer…


e a noite fíxose día
e o día chegou sen mergullo,
e a humidade trocouse en bagoas afogadas
pola dor do final…


todo isto… mentres agardabamos
ver nacer a luz
baixo aquel carballo tristeiro


todo isto… mentres agardabamos
que o vento mareiro
sentira a quentura do sal na pel


agardabamos



Elvira Millán e Miguel Ángel Alonso