miércoles, 29 de agosto de 2012

«Onde o mundo se chama Celso Emilio Ferreiro» booktrailer




Libro do compañeiro Ramón Nicolás


domingo, 26 de agosto de 2012

O cullarapo Croque

En Celanova co mestre Celso Emilio Ferreiro

 
 
sempre no corazón

sábado, 25 de agosto de 2012

CARTAS A UN JOVEN POETA

 
 
 
Usted pregunta si sus versos son buenos. Me lo pregunta a mí, como antes lo preguntó a otras personas. Envía sus versos a las revistas literarias, los compara con otros versos, y siente inquietud cuando ciertas redacciones rechazan sus ensayos poéticos. Pues bien -ya que me permite darle consejo- he de rogarle que renuncie a todo eso. Está usted mirando hacia fuera, y precisamente esto es lo que ahora no debería hacer. Nadie le puede aconsejar ni ayudar. Nadie... No hay más que un solo remedio: adéntrese en sí mismo. Escudriñe hasta descubrir el móvil que le impele a escribir.

Averigüe si ese móvil extiende sus raíces en lo más hondo de su alma. Y, procediendo a su propia confesión, inquiera y reconozca si tendría que morirse en cuanto ya no le fuere permitido escribir.

Ante todo, esto: pregúntese en la hora más callada de su noche: "¿Debo yo escribir?"
Vaya cavando y ahondando, en busca de una respuesta profunda. Y si es afirmativa, si usted puede ir al encuentro de tan seria pregunta con un "Si debo" firme y sencillo, entonces, conforme a esta necesidad, erija el edificio de su vida. Que hasta en su hora de menor interés y de menor importancia, debe llegar a ser signo y testimonio de ese apremiante impulso.

Acérquese a la naturaleza e intente decir, cual si fuese el primer hombre, lo que ve y siente y ama y pierde. No escriba versos de amor. Rehuya, al principio, formas y temas demasiado corrientes: son los más difíciles. Pues se necesita una fuerza muy grande y muy madura para poder dar de sí algo propio ahí donde existe ya multitud de buenos y, en parte, brillantes legados. Por esto, líbrese de los motivos de índole general. Recurra a los que cada día le ofrece su propia vida. Describa sus tristezas y sus anhelos, sus pensamientos fugaces y su fe en algo bello; y dígalo todo con íntima, callada y humilde sinceridad.

Valiéndose, para expresarse, de las cosas que lo rodean. De las imágenes que pueblan sus sueños. Y de todo cuanto vive en el recuerdo.

Si su diario vivir le parece pobre, no lo culpe a él. Acúsese a sí mismo de no ser bastante poeta para lograr descubrir y atraerse sus riquezas. Pues, para un espíritu creador, no hay pobreza. Ni hay tampoco lugar alguno que le parezca pobre o le sea indiferente.

Y aun cuando usted se hallara en una cárcel, cuyas paredes no dejasen trascender hasta sus sentidos ninguno de los ruidos del mundo, ¿no le quedaría todavía su infancia, esa riqueza preciosa y regia, ese camarín que guarda los tesoros del recuerdo? Vuelva su atención hacia ella. Intente hacer resurgir las inmersas sensaciones de ese vasto pasado. Así verá cómo su personalidad se afirma, cómo se ensancha su soledad convirtiéndose en penumbrosa morada, mientras discurre muy lejos el estrépito de los demás. Y si de este volverse hacia dentro, si de este sumergirse en su propio mundo, brotan luego unos versos, entonces ya no se le ocurrirá preguntar a nadie si son buenos. Tampoco procurará que las revistas se interesen por sus trabajos. Pues verá en ellos su más preciada y natural riqueza: trozo y voz de su propia vida.


Una obra de arte es buena si ha nacido al impulso de una íntima necesidad. Precisamente en este su modo de engendrarse radica y estriba el único criterio válido para su enjuiciamiento: no hay ningún otro. Por eso, muy estimado señor, no he sabido darle otro consejo que éste: adentrarse en sí mismo y explorar las profundidades de donde mana su vida. En su venero hallará la respuesta cuando se pregunte si debe crear. Acéptela tal como suene. Sin tratar de buscarle varias y sutiles interpretaciones. Acaso resulte cierto que está llamado a ser poeta. Entonces cargue con este su destino; llévelo con su peso y su grandeza, sin preguntar nunca por el premio que pueda venir de fuera. Pues el hombre creador debe ser un mundo aparte, independiente, y hallarlo todo dentro de sí y en la naturaleza, a la que va unido.

Pero tal vez, aun después de haberse sumergido en sí mismo y en su soledad, tenga usted que renunciar a ser poeta. (Basta, como ya queda dicho, sentir que se podría seguir viviendo sin escribir, para no permitirse el intentarlo siquiera.) Mas, aun así, este recogimiento que yo le pido no habrá sido inútil : en todo caso, su vida encontrará de ahí en adelante caminos propios. Que éstos sean buenos, ricos, amplios, es lo que yo le deseo más de cuanto puedan expresar mis palabras.

¿Qué más he de decirle? Me parece que ya todo queda debidamente recalcado. Al fin y al cabo, yo sólo he querido aconsejarle que se desenvuelva y se forme al impulso de su propio desarrollo. Al cual, por cierto, no podría causarle perturbación más violenta que la que sufriría si usted se empeñase en mirar hacia fuera, esperando que del exterior llegue la respuesta a unas preguntas que sólo su más íntimo sentir, en la más callada de sus horas, acierte quizás a contestar.

Fue para mí una gran alegría el hallar en su carta el nombre del profesor Horacek. Sigo guardando a este amable sabio una profunda veneración y una gratitud que perdurará por muchos años. Hágame el favor de expresarle estos sentimientos míos. Es prueba de gran bondad el que aun se acuerde de mí, y yo lo sé apreciar.

Le devuelvo los adjuntos versos, que usted me confió tan amablemente. Una vez más le doy las gracias por la magnitud y la cordialidad de su confianza. Mediante esta respuesta sincera y concienzuda, he intentado hacerme digno de ella: al menos un poco más digno de cuanto, como extraño, lo soy en realidad.


Con todo afecto y simpatía




Oscar Wilde: audio de dúas estrofas de «A balada do cárcere de Reading»


viernes, 24 de agosto de 2012

medre o MAR!



Sábado, 1 de Setembro de 2012
 


xornada de homenaxe nacional a BERNARDINO GRAÑA

MIRANDO AO MAR

11.00 Encontro de artistas plásticos no entorno da escultura dos Menhires (parque da Torre de Hércules-Adormideiras)
12.00 Contacontos e lecturas dramatizadas.
13.00 Outras voces, recital poético

PASAR A MAROLA

16.45 Travesía polo mar da Coruña no Rías Altas
(Hai que reservar praza oficina@aelg.org ou no
tl 981 133233) prazas limitadas.
18,00 Marcha Gaiteira en louvanza ao poeta.

MEDRE O MAR !

18,30 Paraninfo da Universidade da Coruña.
Acto poético musical con proxección de audiovisuais.
Entrada libre ate completar aforo.

Promoven e organizan:

A.E.L.G. e arTeu

coa colaboración de:

Universidade da Coruña e R.A.G.

jueves, 23 de agosto de 2012

XXVI FESTIVAL DA POESÍA NO CONDADO



Sexta-feira 31 de Agosto

19.30
Apertura de exposiçons: Humor Gráfico
Covas de Dona Urraca / CASA DO CONDE
20.15
Projecçom de Audiovisuais
COVAS DE DONA URRACA
Umha pola Outra
22.30
Noite nas minas*
Covas de Dona Urraca
Concerto de SÉS
Ao remate: repichoca ao ar livre e festa!
*Aforo limitado
- Entrada 10 €
- Reservas: info@scdcondado.org ou 646 95 95 87

Sábado 1 de Setembro

11.30
Passa-ruas
Grupo ‘Nos Chaman’

11.30
Campionato de bilharda
Feira popular: colectivos e artesanato

ZONA DAS MURALHAS
- Reserva de postos: postosfestivaldapoesia@gmail.com

13.00
Mesa redonda
casa do conde
17.00
Festa Infantil
- Obradoiros de jogos tradicionais galegos
ZONA DAS MURALHAS
19.30
Projecçom de Audiovisuais
COVAS DE DONA URRACA
Curtas premiadas no Festival de Cans
21.00
FESTIVAL POÉTICO-MUSICAL
ZONA DAS MURALHAS
- Apresentam: Clara Gayo e Iria Pinheiro

POETAS
- Daniel Salgado
- Xiana Arias
- Roi Vidal
- Eduardo Estévez
- Ramiro Vidal
- Susana Sánchez Aríns
- Gonzalo Hermo
- Silvia Penas
- Claudio Rodríguez Fer

GRUPOS
- Cuchufellos
- O Sonoro Maxín
- Sacha na Horta
- Dios Ke Te Crew

miércoles, 22 de agosto de 2012

La Leyenda del Espantapajaros


Cortometraje - Libros y Lectura


FESTIVAL EN APOIO AO ATENEO FERROLÁN



                     O xoves 23 de agosto a partir das 7,30 da tarde
no Palco da Música do Cantón de Molíns.

FESTIVAL EN APOIO AO ATENEO FERROLÁN
E A SÚA SEDE
musicas, letras, teatro, artes plásticas ....

Acude e difunde!

O Ateneo Ferrolán quere invitar a toda a cidadanía ao FESTIVAL EN DEFENSA DO ATENEO FERROLÁN e DA SÚA SEDE, que terá lugar no Palco da Música do Cantón de Molíns, mañá xoves, a partires das 7,30 da tarde.

No acto participarán coa música, as letras, o teatro, as artes plasticas: O Grupo Raparigos, Eva Veiga, Grupo Zanfonas de Trasancos, Helga Méndez, María Manuela, Tonecho Varela, Guillermo Ferrándiz, Manolo Bacallau, Rubén Artabe, Luis Rapela, Suso Basterrechea.


Dende xa, damoslle as grazas as colaboracións para levar a cabo este acto.

El Gran Dictador (discurso final subtitulado en español)

Mouseland subtítulos en español

Mouseland subtítulos en español

martes, 21 de agosto de 2012

Unha familia de película con Iria Pinheiro

Boas!

O vindeiro sábado 25 de agosto Iria Pinheiro impartirá un curso de cine gratuito para cativ@s e familiares . Hai 2 quendas, de mañán e de tarde. Para máis información podedes visitar a web da Cidade da Cultura:


http://www.cidadedacultura.org/cultural/seccion.aspx?Id=412


lunes, 20 de agosto de 2012

Avelino Pousa Antelo



 foise un dos nosos...


unha estrela durme,
agardo que outras cen
ocupen a escuridade
que hoxe medra no horizonte.

Pablo Díaz : Tic Tac

TIC TAC - Pablo Díaz -


Unha agradable sorpresa.

A máquina do tempo

A MÁQUINA DO TEMPO - booktrailer do disco-libro de Juan Carballo&Ramón N...

A máquina do tempo -Juan Carballo e Ramón Núnez -





viernes, 17 de agosto de 2012

mirando mundongo


pianas cumo se l cielo fusse ua parede branca adonde screbes sin marca
la luç pinga-te de las crinas anquanto ls dedos se debaten
an las scaleiras que martielhan uobos negros – akashas
rebiro l cráneo para que l'oubido ancida na quinta punta de l pentagrama
a_finas – nun morres por tanto
quando retomas l'abismo hai siempre ua abe que çce de l sol i te lhieba al albon na punta de l bico
saracoteias la salina i l pianho abana la cauda de cuntente

quando a_finas nó morres nó morro na tierra
l morro alto adonde ls corbos ansinan l nacho duatto a beilçar
la pina a nó Star
chapinha alberto chapinha
l'auga que salta entra-me pul oubido i salba
salbia debinorun al comando anfenito de l berbo scuro



por fátima vale



                                                                     alberto miranda por ana almeida santos.



jueves, 16 de agosto de 2012

Desprezada Atenea

Miércoles, 15 de Agosto de 2012 por Henrique Dacosta

Os míticos Golpes Bajos cantaban en 1983 o de “Malos tiempos para la lírica”. Non temos claro se naquela altura os tempos eran pouco aptos para a poesía e, por conseguinte, para as artes e a cultura en xeral. Mais hoxe véñennos á cabeza, e de que maneira, reactualizándose con máis pulo que nunca. Así pois, a suba do IVE do 8% ao 21% condenará sen remedio a grande parte da industria cultural, de modo que a súa oferta se verá resentida até extremos insospeitados. Se o valor económico ha de primar sobre calquera outro dos que o cultural reporta, daquela a súa función esencial perderá o seu sentido, polo que habería que deslindar se cadra o que é cultura do que é puro entretemento.

A deusa grega da sabedoría, Atenea, está de horas baixas logo. Non só polo que vimos de dicir, senón porque quen escollera por lema “Un lugar de encontro para a cultura”, isto é, o Ateneo Ferrolán, áchase nun momento delicado en que ha de saber xogar moi ben as súas bazas. Un ateneo –voz procedente da deusa Atenea– é unha asociación ou lugar en que se fomentan os coñecementos científicos, literarios e artísticos das persoas mediante, p.e., conferencias e cursos. O Ateneo Ferrolán actual nace en 1976. Á calor dos movementos sociais que despertan á participación política e cultural soterrada durante décadas de ditadura, xorde como verdadeiro catalizador durante dúas décadas, 70 e 80 principalmente, destas inquedanzas en Ferrol.

No Estado español o ateneísmo gaña preponderancia a partir do séc.XIX. A necesidade de levar a cultura ás clases populares, goza dun enorme predicamento, sobre todo porque actúan como verdadeiras universidades populares. Así pois, o elemento republicano é de notar na nosa cidade para a fundación do primeiro dos ateneos. O efémero Ateneo Artístico, Científico y Literario de Ferrol durará só un ano (1879-1880), facendo parte del personalidades relevantes, republicanos e masóns: Santiago de la Iglesia e Francisco Suárez García, ou o médico e naturalista López Seoane e o enxeñeiro militar Andrés Comerma. O segundo deles foi o Ateneo Ferrolano (1903-1917), no que encontramos, entre outros, o avogado Rodrigo Sanz e o médico Emiliano Balás. O terceiro será o Ateneo Sindicalista de Ferrol (1914-1915), cuxo maior logro foi a organización dun Congreso Internacional en favor da Paz, levado a cabo xunto con outros grupos libertarios da cidade. Outro, Ateneo Ferrolano (1931-1936), e tamén o Ateneo Cultural de Ferrol Viejo (1934-1936) serán os antecesores do que nace en 1976.

Da primeira sede social que o actual Ateneo Ferrolán tiña alugada na rúa do Sol, pasouse ao edificio Carvajal, sito no nº 202-204 da rúa Magdalena. Pedro Carvajal de Castro fixera doazón á Beneficencia Municipal dos seus bens acumulados, entre eles esta casa. O tal edificio foi cedido polo concello ao Ateneo Ferrolán, e estreado en 1986 tras unha severa rehabilitación, onde son de destacar os balcóns de forxa de ferro no exterior, mentres no interior foi necesario un tratamento distinto para albergar espazos para exposición, así como para a biblioteca no andar superior, e o salón de actos na inferior. Trinta e un millóns de pesetas custou o emprendemento neste belo edificio da segunda metade do séc. XVIII, dos que 5 foron achegados polo Ateneo, outros 5 polo Concello e 21 polo MOPU.

A actual nova rehabilitación do edificio do Ateneo Ferrolán é froito dunha demanda que naceu dez anos atrás. Problemas de espazo para a boa ubicación e manexo da biblioteca e hemeroteca, así como a resolución de humidades foron a base para esta rehabilitación. Non sabemos até que punto este edificio de titularidade municipal, aínda que xestionado polo Ateneo integramente (con traballadores asalariados propios e mantemento económico propio), pode ser da noite para a mañá modificado en funcións por decisión unilateral dun grupo de goberno con maioría absoluta. Non negaremos o pouco dinamismo dos últimos tempos da entidade, claro que non, cuestión cíclica que podemos observar xa nas actas do segundo ateneo (1903-1917), coa queixa de non saber atraer a profesionais que, recén saídos das súas carreiras, poderían inxectar seiva nova á sociedade, a reiteración de certos temas nas conferencias ou a ausencia ás sesións de moitos dos seus socios.
 
O presunto aforro, hoxe coa brutal crise económica, parece ser a panacea para a SAF e a asociación de veciños do barrio (contan con locais propios) seren aquí ubicadas por mandato municipal, ademais da mudanza do nome para Centro Cultural e Cívico Concepción Arenal. Estraña solución, a de desvestir un santo para vestir outro, e o cariz político con que se vén alterar a ‘pax’ cultural habida até estes momentos, cando o concello podería habilitar para o caso, p.e., un precioso espazo no neutro e infrautilizado Centro Cultural Torrente Ballester, non lles parece a vostedes? En fin, amigos, que dados os “malos tiempos para la lírica” que corren está visto que non hai peor cousa que as árbores nos impidan poder ver o bosque.

sábado, 11 de agosto de 2012

viernes, 10 de agosto de 2012

LOBOS



Na gran sala dos Ministerios escoitase un murmúreo de pequenas, medianas e até  altas voces en posición de desaprobación.

-Non é posíbel!.
-Infame!!
-Como se atreve?
No medio deste coro un neno de ollada espida sostén nos seus brazos un pequeno e vello libro que berra na súa portada: “O Principiño”.

-Tranquilos Señores!. Tranquilos!. Vai dar comezo o proceso contra Pedro Barreiro – di un home de longo bigote encerellado.

O silencio debuxa na sala un mar de rostros grises, e todos os oculos ensartan o seu bafo na pequena figura de Pedro, que nun acto instintivo apreixa contra o seu peito o vello e pequeno libro.

-Bos días compañeiros!. Como responsable do Departamento de Homoxeneización e Educación, hoxe estou aquí para por no voso coñecemento o acontecido onte na Escola Unitaria da Vila.

-O aquí presente, foi sorprendido mentres lía un libro non autorizado. Así mesmo, atopóuselle na súa mochila catro libros dos considerados perigosos pola súa incitación ao pensamento creativo, heteroxéneo, e soñador!. – unha marea de odio enche as garabatas dos políticos de enerxía.
As palabras esvaran polo corpo de Pedro, e lobos invisibles traban os seus pés mentres olla unha inscrición luída, que pendura morta do teito: “Sapientia est potentia”.

-… condenase a morte a Pedro Barreiro. Ten algo que dicir o culpable?.­- pregunta axitando divertido o bigote.

-Si. “As estrelas non significan o mesmo para todos”. – e dito isto, os lobos arrédanse do seu corpo.



Texto: Miguel Ángel Alonso
Ilustración: Luz Beloso

viernes, 3 de agosto de 2012

Percebeiros (Sea Bites)

Manuscritos: Celso Emilio Ferreiro


Ligazón ao blog: CADERNO DA CRÍTICA
do amigo Ramón Nicolás

http://cadernodacritica.blogaliza.org/2012/08/03/manuscritos-celso-emilio-ferreiro/

MANIFESTO EN DEFENSA DO ATENEO FERROLÁN

As persoas abaixo asinantes, rexeitan drasticamente a operación que está levando a cabo goberno Popular do Concello de Ferrol, de ocupar a actual sede do Ateneo con outras entidades, reducindo o espazo ateneísta a unha pequena parte na que dificilmente poderían desenvolverse as actividades habituais da entidade. Igualmente, dito goberno Popular pretende cambiar o nome do edificio, Ateneo Ferrolán, polo de "Centro cultural y cívico Concepción Arenal".

Os edificios, situados na rúa Magdalena 202 e o primeiro andar do número 204, conforman a sede do Ateneo Ferrolán dende hai máis de trinta anos, e así son coñecidos pola cidadanía. Un nome, Ateneo Ferrolán, que en sí mesmo garda o concepto fundamental que encerra a entidade: aberta, plural, democrática e defensora dos valores culturais do noso país. Características de especial recoñecemento no ámbito local, nacional e estatal.

O Ateneo ferrolán, creado en Ferrol en 1879, é un lugar aberto á cidadanía e impulsor dunha permanente actividade de carácter cultural, social e progresista, en tódalas suas manifestacións. Por outra banda, posúe unha biblioteca-hemeroteca de grande interese, utilizada diariamente por lectores e investigadores.

É por todo isto que non podemos permitir que o Partido Popular, no uso da súa maioría absoluta no Concello de Ferrol, distribúa arbitrariamente os espazos do Ateneo, do mesmo modo que pretenda facer desaparecer o seu nome asociado ao edificio. Feitos os dous que semellan provir do desexo de acalar o tradicional desenvovemento cultural da entidade en favor de Ferrol e da cultura galega.
http://www.firmasonline.com/peticion/manifesto-en-defensa-do-ateneo-ferrolan/1173