miércoles, 15 de diciembre de 2010

Fragmento do Poema dunha noite de outono

Néboas habitan tristes



no berce do teu silencio


e podo ollar no seu chan as pegadas


que ei seguir en procesión cadenciosa



Outono! – berro erguido


e outra folla bica os teus pés no cemiterio,


xa non quero máis versos…




quero quedar soio


no noso silencio cómplice


ollando esas néboas que habitan tristes


e no chan, as pegadas dos meus pés


no corpo do cemiterio


Miguel Ángel

No hay comentarios:

Publicar un comentario