sábado, 16 de octubre de 2010


Caeron as túas mans


sobre o meu corpo espido

e unha neboeira de dubidas

xurdiron do meu ventre



...o ceo tornou en canto

e un paxaro invisíbel

sucou a miña pel medorenta



sentín a túa chamada

e o cabo souben teu nome…



Violeta!
 
 
 
A miña amiga Violeta Suárez Araúxo, cuia foto inspiroume estes versos...

2 comentarios:

  1. Hola! Gústame o poema. Penso en canto a forma que é un poema que está coas tendencias actuáis: Poema corto, verso corto de palabras sinxelas, como un flas pero que ten moita forza.
    Grazas.

    ResponderEliminar
  2. Grazas a ti Fernando!!!!... agradecese o comentario e moito. Unha aperta!

    ResponderEliminar