"Despois dun tempo de silencios voltei trala morte e deille ás de bolboreta á noite que me tiña engaiolados os beizos." (14/1/1976-1/6/2007)
sábado, 16 de abril de 2011
ENTREVISTA A LOIS PEREIRO
http://ww2.crtvg.es/mu/diariocultural/2008/11/06/no-arquivo-do-diario-lois-pereiro/
En doce versos falsos
1 A miúdo botas negras e o seu xesto
(abandonadas do corpo que as esixe)
2 na postura dun acto de violencia
(sen a expresión real do asasinato)
3 pousadas coma un signo
(de furia e de nostalxia)
4 na noite lostregada
(esvaíndose da morte sen imaxe)
5 esluída no refuxio
(doutra visión que medra)
6 da procesión de euforia
(sabendo que hai un drama elaborado)
7 na creación volcánica dun soño
(coma orixe do desespero agudo)
8 na idea procreada
(dun par de botas negras)
9 que non entraría en min
(pola porta dun mundo que me invade)
10 sen o pruído curioso
(que agora me traspasa)
11 cravado sen molestias nos meus ollos
(tan cegos coma o teu útero estéril)
12 que van durmir o soño que non sinto.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario