Árdenme os dedos no bico dos teus peitos hercúleos mentres murmúreas palabras que non comprendo, e unha bagoa vagabunda esvaecese do meu rostro deixando tras de si, a derradeira pegada de humanidade que me restaba.
Voute matar, como tantos outros te mataron antes. Vou a atravesala túa alma sen sequera lembrar o teu falso nome. Vou a roubar un anaco de ti para agochalo no caixón das putas.
E ti, dende o que será o teu cadaleito ollas para min
Poemas Mieróticos
No hay comentarios:
Publicar un comentario